Day 11 - A picture of the person you do the most messed up things with

Celebrating our kinder-garden graduation.

Minutes before lola's interment.

Magkababata kami. Siya si J, ang matalik kong kaibigan.

Simula kinder hanggang elementary parehas kami ng pinapasukang paaralan, nagkahiwalay kami noong lumipat sila sa ibang lugar bago kami maghayskul.

Vivid pa din sa akin ang mga pinaggagawa namin simula noong bata. Nakikipaglaro siya sa akin ng bahay-bahayan, lutu-lutuan at mga larong inuulit at may "-an" sa dulo; minsan makikiupo siya sa tabi kapag Barbie ang nilalaro ko, pinangarap din namin na magkaroon ng lalaking Barbie (well, si Ken, yung "boyfriend" ni Barbie) para makasali pa din siya kapag naglalaro ako nito.

Hindi kumpleto ang aming childhood kung hindi kami nakapaglaro sa kalsada. Madalas kaming magkakampi sa patintero, syato, kidlat, agawan-base, baggle-baggle at iba pa. Tinuruan niya ako kung paano magandang pumitik ng teks para umikot ito sa ere; kung paano tumira ng trumpo, na isang beses ko lang naman sinubukan.

Kung hindi kami matatagpuan sa kalsada, nasa loob lang kami ng bahay, nanunuod ng Sailor Moon, Dragon Ball, Power Rangers, Time Quest o ano pang cartoons na pinapalabas sa channel 2, 7 at 13; minsan naglalaro ng family computer, natutulog o nag-aaral.

Natatawa pa din ako kapag naaalala ko kung bakit kami sabay nawalan ng yaya, nagpahabol kasi kami ni J sa kanila, sa buong village. Kinabukasan, wala na kaming bantay.

Minsan din naming ginawang swimming pool ang buong ground floor ng kanilang bahay. Pinagalitan kami ng todo ni tita. (Please take note, umabot ito sa tuhod)

Dahil curious kung ano ang meron sa sigarilyo, sinubukan naming i-roll ang coupon bond hanggang sa maging hugis sigarilyo ito at aming sinindihan-hinitit. Ito ang naging sanhi kung bakit muntik na masunog ang bagong gawang bahay ng tito namin.

Nagmistulang tubig para sa amin ang J&B Scotch Whisky, noong palihim naming binuksan ang koleksyong alak ni Dada. Hindi namin akalain na nakakalasing pala ang alak. (Tinikman lang talaga namin ito, kaso tig-isang baso kami).

Ilan lamang ito sa mga masasaya't 'di malilimutang kalokohang pinagsamahan namin. Hindi ko na isusulat pa yung mga award-winning stories namin.

Paalala: Hindi kami bully, playful lang.

Day 10 - A picture of something you hate

IPIS. Pero hindi lang simpleng ipis, kundi FLYING IPIS.

Sa sobrang ayoko sa ipis nag-research ako dati kung bakit ba sila nabuhay at anung silbi nila sa mundo, bukod sa kinaiiritahan ko sila at ginagamit na panakot sa mga bata.

Meron silang iba't ibang lahi, American, German, Oriental, Asian at marami pang iba. Nocturnal ang mga ipis kaya maligalig sila kapag nasisilayan sila ng ilaw, kung meron kang makitang ipis na matigas ang mukhang naglalakad sa gitna ng sahig na may ilaw, paniguradong Asian ang lahi niyan. Proud ee!

At syempre marami silang talent gaya ng play-dead, swimming, lumipad at marami pang iba. May libog din ang ipis, kapag nanggigil sila sa iyo paniguradong kakagatin ka nila, iiwanan ka pa ng kiss mark at higit sa lahat, nagse-seks din ang ipis sa kapwa nila ipis (yes. Nanuod ako ng live sex ng ipis sa kalsada, mahigit anim na buwan na ang nakakaraan).

Pero bakit nga ba may lumilipad na ipis? Bukod sa gusto lang din nilang patunayan na tumitili din (minsan) ang mga lalaki, ito ay dahil malapit na silang mamatay. Ang weird no? Alam na nga nilang mamamatay na sila, papabilisin pa lalo nila ang kanilang buhay, dahil paniguradong pipisatin lamang sila ng tsinelas ng taong nagulat sa kanilang paglipad.

Ang totoo, kaya ayoko at hate na hate ko ang ipis, ay dahil,

1. Malayo pa lang naaamoy ko na may ipis sa paligid. 

2. Lumilipad sila. Nakakasira ng diskarte sa buhay.

3. Dahil alam kong hindi ko sila kayang kitilan ng buhay.

Ang larawan ay mula sa:
http://pestcemetery.com/wp-content/uploads/2009/01/flying-roach-pest-cemetery.jpg

Day 9 - A picture of the person who has gotten you through the most

Daddy's girl ako. Pero ang totoo madalang lang kami mag-usap.

Mabibilang lang sa dalawang kamay ang mga esenyal na pag-uusap namin kada taon. Ganoon pa man, hindi niya naiparamdam sa akin na malayo siya at mahirap mahagilap.

Elementary ako noong unang magtampo ako sa kaniya. Natatandaan ko pa kung paano niya kinampihan si bunso* sa kagustuhan nitong ilipat sa cartoons ang pinapanuod kong pelikula sa TV. Pinaliwanag naman niya sa akin nang mabuti kung bakit kailangan kong "mag-adjust" sa sitwasyon; may batang kapatid na ako, kailangan kong magparaya-magbigay, umunawa. Syempre sa umpisa nakakaasar, pero, sinikap kong intindihin at ipraktika ang mga paliwanag niya.

Bukod sa pagtuturo sa mabuting asal, kilala din siyang inhenyero at mahusay sa Physics at Math, ngayon ko lang na-realize na hindi pala niya ako tinulungang gumawa ng aking mga takdang aralin simula elementary hanggang sa kolehiyo. Kung meron man siyang itinuro sa akin, ito yung technique sa conversion solution, two methods of problem checking, ang pasikut-sikot ng P=W/T = FV at ang malupit nitong tagubilin na paggamit ng three decimal points sa iyong final answer, para accurate ang iyong computation.

Kung paano siya magmarka ng X sa papel ng kaniyang mga estudyante, ay ganoon din sa mga nanligaw sa akin. Kailanman ay hindi siya naging matapobre, choosy lang talaga siya. At kung may nakilala man siya sa aking karelasyon, dalawa pa lamang ang nakapasa sa kaniyang standards. 

Higit sa lahat, hindi matatawaran ang kaniyang pagsuporta, pag-unawa, pagrespeto sa lahat ng desisyon ko sa buhay. Mula sa pagdurog ko sa kaniyang puso noong sinabi kong hindi na ako mag-aaral dahil magpupultaym na aktibista na ako; nang masilayan ko muli ang kaniyang ngiti matapos kong matanggap ang diploma;  ang pag-unlak sa mga imbitasyon sa bawat aktibidad at pagtitipon ng mga organisasyong aking kinabilangan; ang pagkinig niya sa aking rants nang minsang dinalaw ko siya sa kaniyang opisina; ang mahalin at ampunin ang mga kasamahan ko sa organisasyon; ang paggiging proud daddy ng isang aktibista;  syempre, kung paano niya palaging ipinapaalala sa akin ang "wastong pagdadala ng mga problema" at marami pang iba.

Daddy, maraming salamat sa lahat. Isa ka sa mga nagturo sa akin kung paano maging maunawain, pasensyosa (though, hindi ko pa ito namamaster), humble; ano ang tunay na pag-ibig; halaga na buo ang pamilya; pagkakaiba ng mabuti at masama, tama at mali. Malaki ang naitulong mo para mahubog ako bilang isang mabuting tao. Mahal kita, Dada. ###

*noong dalawa pa lamang kaming magkapatid.